Beekhuizerzand

Afstand: 10 kilometer

Waar: Harderwijk (Nederland)

Gpx bestand: hier beschikbaar

Samengevat: Een afwisselende wandeling. Het bos is minder mooi dan andere bossen op de Veluwe, maar de combinatie met de zandverstuiving ‘Beekhuizerzand’ maakt de wandeling voor mij zeker de moeite waard.

Vandaag begint de wandeling in Harderwijk. Een strategische plek om de auto te parkeren is net buiten Harderwijk, bij een groot hotel/restaurant. Dan kan er op de terugweg koffie gedronken worden.

Vanaf de parkeerplaats gaat het eerste gedeelte van de wandeling over de paden van de ‘Harderwijker bossen’. Door het bos zijn een paar routes uitgezet (te volgen aan de hand van gekleurde paaltjes. Gezien is de groen en de blauwe route) maar ik ga vandaag op goed geluk (en de gps) wandelen.

Na ongeveer drie kilometer wordt de rand van de zandverstuiving ‘Beekhuizerzand’ bereikt. Deze zandverstuiving is een van de laatste grote zandverstuivingsgebieden van Europa. Aan het eind van de 19e eeuw werd het gebied meer begroeid waardoor de wind minder vrij spel kreeg. Door het ‘levend zand’ weer een kans te geven en de kracht van de wind minder te breken, kan het zand weer gaan stuiven. ‘Roken’ zeggen ze op de Veluwe.

En hoewel ik niet de illusie heb dat ‘Lawrence of Arabia’ hier op het witte paard langs komt galopperen, is het uitzicht er zeker niet minder om. Na een paar foto’s te hebben gemaakt bij het informatiebord, is het even twijfelen. Of over het geasfalteerde fietspad of toch maar door het mulle zand gaan ploeteren. Omdat zand in je schoenen wel bij een wandeling over een zandverstuiving hoort, besluit ik toch maar de immense zandbak in te stappen.

Gevolgd wordt een van de vele sporen in het zand. Mooi zijn hier de zandribbels, achtergelaten door de wind, hier te zien. Het loopt wel wat zwaarder dan over de gebaande en aangestampte wegen. Goede training voor de beenspieren.

Nog iets verder op ligt een onverwachte poel (of oase in een grote woestijn). Hier staat er gelukkig (…) een hekje omheen.

Aan de andere kant van de zandverstuiving wordt een bospad gevonden waarmee we de terugweg kunnen beginnen. Het blijft wat tussen de bomen door slingeren, een klein stukje over de mountainbike route (dus goed uitkijken voor fietsers die vanachter komen) en een stukje over een breed zandpad op het randje van de zandverstuiving.

Halverwege het brede zandpad kan links afgeslagen worden, een smaller bospad in. Nog een paar kilometer slingeren door het bos (een paar keer is afslaan niet mogelijk omdat het pad een ‘wildwissel’ is en dus het bospad afgesloten). Na bijna tien kilometer hebben we dan toch de parkeerplaats bereikt.

Ps. mijn favoriete stuk van de wandeling is het gedeelte over de zandverstuiving.