Afstand: 11 kilometer

Waar: Amerongen (Nederland)

Gpx bestand: hier beschikbaar

Startpunt: parkeerplaats bij Kasteel Amerongen, Drostestraat 20, 3958 BK Amerongen

Samengevat: Een afwisselende wandeling met een beetje hoogteverschil door het Utrechts landschap. Langs ‘de eenzame eik’ het middelpunt van het ‘Sterrenbos’, uitzicht op een kasteel, een stukje van de ‘romeinse limes’ en veel bos (en met een beetje geluk over het hoogste punt van de provincie Utrecht).

Beoordeling: 8

Met uitzicht op ‘Kasteel Amerongen‘ worden de wandelschoenen aangetrokken voor de eerste wandeling van de dag. Met een kleine bocht om de kasteelmuur heen, gaat de route over het dijkje met ruim uitzicht op het kasteel voor de route linksaf het zandpad op slaat.

Net voorbij de melding dat de wandeling het beschermde natuurgebied van de ‘Amerongse Bovenpolder’ intrekt, heeft de uitkijktoren direct de aandacht. Met een verwijzing naar de ‘limes van de Romeinen’ (lime betekent zo iets als ‘pad tussen twee velden of akkers’) wordt besloten de kleine klim naar boven te maken voor een wijds uitzicht over het landschap.

Terug aan de voet van de uitkijkpost, wordt het zandpad weer opgepakt. Via de molen van Elst slingert de route naar het bos. Over brede zandpaden worden gestaag de hoogtemeters overwonnen door het ‘Sterrenbos’. Dit bos is rond 1790 door de kasteelheren van Amerongen aangelegd en is daarmee ouder dan de omliggende bossen.

Op het kruispunt van de acht zandpaden die samen een ster vormen staat een cirkel van bankjes op de wandelaars te wachten. Een goed moment voor een theepauze (breng wel zelf wat mee, want er is hier geen terras, wel een mooi uitzicht) in de schaduw van de eenzame eik. Na de pauze gaat het via nog meer brede en smalle bospaden verder.

Nadat er een stukje in dalende lijn is gewandeld, gaat het toch nog een keer heuvel op naar (wat achteraf volgens de metertjes blijkt) het hoogste punt van de wandeling. Vanaf de ‘top’ gaat het in een vloeiende lijn naar beneden, terug in de richting van Amerongen. Even overleg of het terras in het bos het rustpunt wordt of toch maar een plekje in Amerongen. Gekozen wordt voor Amerongen. Fluitend wordt het laatste deel van de wandeling uitgewandeld. Het feit dat het vooral heuvelaf is helpt ongetwijfeld.

Ps. in Amerongen is er keuze aan terrasjes om de wandeling met in totaal 153 hoogtemeters, in alle rust nog een keer te bespreken. Bij een kopje thee met taart is elke klim ineens een stukje minder zwaar. Mooie wandeling en weer wat geleerd onderweg. Zoals Obelix zou zeggen: ‘Rare jongens, die Romeinen’

Facebooktwitter