Teutolauf

Afstand: 12 kilometer

Waar: Lengerich (Duitsland)

Gpx bestand: hier beschikbaar

Samengevat: Een wandeling in Duitsland. Via de velden richting het bos, een stevige klim en dan in een soepele beweging richting de finish.

Nooit geweten dat het mogelijk is om van een wandeling een wedstrijd te maken, maar het kan blijkbaar toch. Dus staan we vanmorgen op tijd klaar om met de bus richting Duitsland te vertrekken voor een hele nieuwe wandelbelevenis: een wandelwedstrijd inclusief tijdregistratie.

Bepakt met de nodige versnaperingen voor onderweg, de stembanden gesmeerd, de tekst van ‘potje met vet’ weer helemaal uit het hoofd geleerd (tot couplet 85 in ieder geval) en een paar reserveschoenen voor de terugreis zijn we er helemaal klaar voor. Teutolauf here we come. Ergens is het wedstrijdelement nog niet helemaal doorgedrongen.

Ruim op tijd voor de start, als wandelaars gaan we als laatste groep van start, is er nog tijd genoeg om vooraf nog een kopje koffie en een vulkoek te eten en de voorbereidingen van de andere deelnemers aan te zien. Onze uitdaging, een wandeling van net iets meer dan 12 kilometer, is niet de zwaarste van de dag. Er staat ook een hele startgroep klaar van hardlopers voor de 29 kilometer. We laten al dit geweld maar voor ons vertrekken en als dan ook eindelijk het startschot voor de wandelaars heeft geklonken zijn we dan toch onderweg voor onze eerste ‘wandelwedstrijd’. Met de boodschap dat de bus om vijf uur weer vertrekt, maar wacht als we toch later binnen komen, is de druk voor het realiseren van een toptijd beperkt en kunnen we gewoon van de dag genieten. Het lijken net de olympisch spelen: meedoen is belangrijker dan winnen. Hoewel, we hebben de prijzen al klaar zien staan. En zeg nu zelf: wie wil er niet met een cyclaam naar huis?

Volgens plan starten we rustig en kunnen we het deelnemersveld vanuit de achterhoede gade slaan. Geen last van voorbij vliegenden wandelaars. Maar alle tijd om de omgeving in alle rust aan ons voorbij te laten trekken.

Als we  goed warm gelopen zijn, bereiken we de eerste en enige serieuze klim in het parcours. Even de juiste versnelling vinden en dan komen we zonder problemen op het hoogste punt van de wandeling. Bij het kruispunt komt de wandelroute samen met het parcours voor de hardlopers. Dat is hier en daar een beetje dringen en als wandelaar voel je je soms wat opgejaagd als vanuit de achtergrond een verzameling stampende hardlopers je in wil halen. Regelmatig maar even een stapje opzij gedaan om al dat geweld voorbij te laten trekken. Nog even tijd gemaakt voor een selfie en dan zijn we officieel de laatste wandelaars. Als rode lantaarndragers maken we we de wandeling af. Het laatste stuk van de route gaat weer door het dorp en met de finishlijn in het vizier besluiten we om te proberen precies dezelfde tijd op de klok te kunnen zetten (hopen dat het tijdregistratiesysteem het aan kan). Blijkt er toch nog een fractie van een seconde tussen te zitten. Met een eindtijd van net na vijf uur (maar we waren dan ook tien minuten later van start gegaan) hoeven we de bus niet te lang te laten wachten.

Met een eindtijd en een bierglas op zak kunnen we terug naar huis. Jeanette, dank je wel voor een super gezellige wandeling.

Ps. gelukkig had we in de bus een snelle deelnemer en ging er een cyclaam mee naar Nederland.