Lydford gorge

Afstand; 5 kilometer

Waar: Lydford (Engeland)

Gpx bestand: hier beschikbaar

Samengevat: Een wandeling van de ‘National Trust’ door Lydford Gorge. Langs ‘White Lady waterfalls’ , ‘Devil’s Cauldrons’s’ en ‘Tucker’s Pool’. Hier en daar een uitdagend wandelpad, maar goed te doen.

De folder omschrijft de wandeling door Lydford Gorge met de woorden ‘tranquil pools to roaring water’. Dat belooft dus wat en nu we dan toch in de buurt zijn hebben we de wandeling dan ook aan ons wensenlijstje toegevoegd.

We besluiten de wandeling vroeg te beginnen dus klokslag tien uur staan we gereed bij de balie. Eerste verrassing van de dag: de baliemedewerker heeft ‘goudakaas uit Nederland’ op z’n brood en spreekt zelfs een paar woorden Nederlands. Met een hele verzameling tips en trucs voor de wandeling (stevige schoenen, goed vasthouden, niet uitglijden en neem de trap naar beneden om er een paar te noemen) worden we op pad gestuurd.

De kloof heeft twee ingangen, wij beginnen de wandeling bij ‘Waterfall entrance’. Vanaf hier ben je in no-time bij de eerste bezienswaardigheid: White Lady Waterfall. Hier klettert het water zo’n dertig meter naar beneden. Met een beetje geluk krijgen we de hele waterfall op de foto.

Vanaf de waterval wordt het wandelpad een iets grotere uitdaging dan een aangelegde trap. Langs het water dat soms liefelijk stroomt dan weer woest rondkolkt slingert de wandeling verder stroomopwaarts.

Het is hier ongelofelijk stil zodat het gedonder van de volgende waterval al lang te horen is voordat die in zicht komt. Naast de bijzondere omgeving is ook het pad op zich een belevenis. Het is wat klimmen en klauteren. Gelukkig is er vaak een reling om je aan vast te houden, maar die is wel berekend op wat kleinere mensen dan de gemiddelde Nederlander. Het pad is op plaatsen net breed genoeg voor een wandelaar, vandaar dat het eenrichtingsverkeer is op het pad.

Op het verste punt van de wandeling kunnen we kiezen: nog een stukje doorwandelen naar ‘Tuckers pool’ of al de klim naar boven maken richting de tearoom. Met algemene stemmen wordt gekozen voor de verlengde wandeling. Mocht je je afvragen of je niet te ver door gaat wandelen: het eindpunt van de wandeling is duidelijk aangegeven, geen twijfel mogelijk.

Bij ‘Tucker’s pool’  een kleine pauze ingelast. Niet vanwege de enorme inspanning die deze wandeling is maar gewoon omdat het een mooi punt is om van de omgeving te genieten. Maar dan is het toch tijd om weer een klein stukje terug te wandelen (het enige tweerichtingsverkeer stukje in de wandeling) en de klim naar de volgende pauzeplek te maken. In het zonnetje, buiten op het terras en met korte mouwen is het dan tijd om van een ‘Devon cream tea’ te gaan genieten.

Zo in het zonnetje vergt het enige overtuigingskracht om de groep weer in beweging te krijgen voor het laatste stukje van de wandeling. Nu gaat het pad vooral hoog gelegen verder, soms kun je door het groen door nog het pad van de heenweg zien. Binnen een mum van tijd wordt het startpunt van de wandeling weer bereikt. Voor ons was de wandeling zeker de moeite waard.

Tip van de dag: plan je bezoek zo vroeg mogelijk op de dag. Wij vonden het eerste deel, waar we de enige wandelaars in de kloof waren, het allermooist. Door bij de Waterfall Entrance te beginnen is de tearoom mooi halverwege de wandeling. Buiten het hoogseizoen is meestal alleen de andere tearoom open.

Ps. Tussen de ontelbaar veel bomen is een ‘elfenhuisje’ verstopt. Het is even opletten, maar je kunt hem vinden. We hebben aangebeld maar er was niemand thuis voor de koffie.