Afstand: 6 kilometer (279 hoogtemeters)
Waar: Villard Reculas (Frankrijk)
Gpx bestand: hier beschikbaar
Samengevat: Geen groot rondje, maar wel een met uitdagingen. Soms smal, soms steil naar beneden en dan toch weer helemaal naar boven. Toch nog genoeg lucht voor een hilarisch moment wanneer een boom bijna als glijbaan het dal in dient.
Vanmorgen bij het VVV een kaart met alle wandelingen in de buurt gekocht. Op het terras van ‘le Bergerie’ in het zonnetje een wandeling voor de middag uitgezocht. De keuze is gevallen op een wandeling door het bos. Nog een kleine discussie of we de wandeling met de klok mee of tegen de klok in gaan maken. De keuze valt op ‘met de klok’ mee.
Het eerste herkenningspunt is het monument net buiten het dorp. Tot hier gaat het redelijk eenvoudig maar eenmaal om de bocht bij het monument begint het pad te dalen en best wel steil. Gelukkig is het pad behoorlijk breed dus het is te doen. Het grootste obstakel zijn nu vooral nog de bladeren.
Het pad blijft eindeloos lang dalen, wat ons wel wat ongerust maakt, want elke meter die we nu dalen moeten we straks ook weer klimmen, dus dat belooft nog wat. Maar eindelijk, bij het enige bruggetje in de wandeling lijkt het erop dat het dalen er nu toch echt op zit en komen de eerste klimmeters inderdaad in beeld.
Maar het pad houdt voorlopig rekening met wandelaars uit vlakkere landen en in het eerste stuk is het klimmen nog goed te doen. Zo goed dat we we bij het bord, waar we af kunnen slaan om richting huis te lopen, besluiten de wandeling te verlengen.
En ook na het keuzemoment gaat het pad wel omhoog maar de uitdaging is te overzien. De grootste uitdaging wordt nu vooral gevormd door een omgezaagde boom die dwars over het pad ligt. Voor de wandelaars met korte benen is het even uitkijken, want zodra je op de boom gaat zitten en je benen naar de andere kant wilt zwaaien, begin je ook gelijk te glijden. Dus zorg dat een paar handen hebt die je vasthouden zodat de boom geen glijbaan het diepe dal in wordt.
De boom overleefd en dan blijkt dat het echte klimmen gaat beginnen. En dan bedoelen we echt klimmen. In dit deel van de wandeling is elk excuus welkom om even te stoppen, al is het maar een bordje op de boom waarvan het nut de wandelaars duidelijk ontgaat.
Het pad naar boven is op de meeste plekken niet breder dan twee voeten. De kunst is vooral om goed voor je te kijken en vooral niet het dal in. Tot grote opluchting van iedereen wordt dan toch veilig de brede weg bereikt.
We besluiten niet de asfaltweg te volgen maar het iets hoger gelegen wandelpad te zoeken. Geen probleem. Het (later blijkende) voordeel van dit pad is dat hier de bonus van de wandeling wacht: een overstekende gems die met een noodgang de steile helling afdaalt.
Met benen die aanvoelen alsof er een flink aantal meters is afgelegd wordt Villard Reculas bereikt. Tijd voor koffie (en chocolade).
Ps. het pad is hier en daar behoorlijk smal en ongelijk, onze stevige wandelschoenen hebben ons er op een paar punten veilig doorheen gesleept.
1 Pingback